همراز:
سلام...
من وقتی میرم مراسم دعا و تو اون مراسم مثلا میگن که تاکید شده که این قسمت دعا حتما قطره اشکی بریزید... حتی شده چشماتون نمناک بشه تا....
گاهی پیش میاد که من اصلا نمی تونم تو اون لحظه اشکی بریزم یا چشام نمناک بشه... مواقع تنهایی هنگام دعا راحت تر اشک میریزم تا موقع حضور در این مراسم...
میخام بدونم اون لحظه های ناب دعا توی مراسم (که همه بدون روضه هم اشکشون جاری میشه) اگه کسی اشکش جاری نشه این حالتش ناشی از گناهانش هست و تیره شدن قلبش؟
پاسخ:
سلام به شما و همه همرازان محترم
ضمن عرض تبریک حلول ماه پیامبر رحمت (صلی الله علیه و آله و سلم)، ماه شعبان المعظم و اعیاد شعبانیه این که در مورد برخی از ادعیه یا اعمال، شروط یا حالات خاصی توصیه شده به خاطر اجر کامل بردن و نهایت بهره مندی از فیض آن عمل یا دعا هست. در مورد سوالتون باید عرض کنم، خیر. الزاما اشک نریختن نشانه قساوت قلب نیست هر چند یکی از نشانه های آن پایان نعمت اشک است. گناه (و حتی مکروهات به شکل خفیف) موجب می شود تا قلب انسان (منظور روح جان آدمی است نه واحد پمپاژ خون در بدن) از لطافت و سبکی و نشاط معنوی اش به مرور کم شده و به سمت سختی و قساوت میل کند.
برای نعمت اشک به قرینه مطالب فوق بایستی یک روح زقیق و قلب لطیف فراهم کرد در یک کلام ساده با انجام واجبات و ترک محرمات (و در پله بالاتر رعایت مستحبات و مکروهات، البته برای کسی که رعایت آن ها او را از واجباتش عقب نیندازد) ایمان در دل انسان مسلمان رسوخ می کند و با استمرار تقوای الهی درجه ایمان رفته رفته بالاتر می رود تا جایی که یکی از نشانه های ایمان گریه بر حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام شمرده شده است.
برای راه کار عملی علاوه بر انجام واجبات و ترک محرکات اگر گریه یا قطره اشک یا حتی جمع شدن اشک در چشم حاصل نشد، توصیه اهلبیت علیهم السلام به تباکی است که گاهی اجر نظیر اجر گریه کنندگان را دارد. تباکی یعنی تظاهر به بکاء یعنی سر را پایین انداختن و دست را برپیشانی نهادن مانند عزادارن در حال گریه. که خود حاوی نکات عمیقی است مثل این که برای رسیدن به اصل و مغز و باطن هر چیز(گریه و رقت قلب) باید از ظاهر آن(یعنی تباکی) چیز عبور کرد. پس به عنوان مثال برای عمل به قرآن و رسیدن به باطن آن باید از تلاوت و قرائت ظاهری آن عبور کرد...
یک نکته محضر شما و دیگر عزیزان هم سن و سال عرض کنم که یک یکی از عوامل تخدیر و سستی قلب گوش دادن به موسیقی است حتی موسیقی هایی که حزین بوده و با آن اشک انسان جاری شود چون عامل اشک در این مواقع تحریک سیستم عصبی است از طریق قوه شنوایی و این باعث عدم خلوص اشک می شود بخلاف گریه ی معرفتی که از قلب انسان سرچشمه گرفته و از آن می جوشد... در روایت آمده که علامتی برای ایمان بالا گفته اند که اگر نام «حسین» علیه السلام را برای مومنی ببرند قلبش می شکند و ناخودآگاه اشکش جاری می شود...
اللهم ارزقناه...
گریه کنندگان بر اباعبدالله الحسین علیه السلام خوب می دانند...
به همین مناسبت یک مجموعه حدیث با موضوع گریه و اشک بر امام حسین علیه السلام إن شاء الله قرار خواهیم داد...
