از اینجا با ما همراز شوید!

بسم الله الرحمن الرحیم

 سلام 

     ضمن تشکر از حضور و بازدید شما دوست عزیز در وبلاگ *همراز* از شما درخواست میکنم ابتدا سرآغاز *همراز* را در بالای همین مطلب بخوانید که بدانید چرا آمده اید و ایم. و دیگر این که از اهالی عصر ظهور، خصوصا جوانان و نوجوانان عزیزی که قصد *همراز* شدن دارند دعوت میکنم برای هر نوع پرسش، درخواست، درد دل یا ارسال مطالب جدید خود، در قسمت نظرات همین مطلب پرسش ها یا حرف هاشون رو مطرح کنند و در غیر این صورت اگر قصد اظهار لطف یا ارائه پیشنهاد و انتقاد یا پرسشی در ارتباط با مطالب گذشته وبلاگ دارید، ضمن عـرض تشکـر فـراوان، لطفا در قسمت ارسـال نظــر همان مطلب قرار دهید...

  با تشکر 

*طلبه همراز*

رنگ زندگی

ف از مشهد:

× دوست دارم زندگی رنگی دیگر باشد، نمی دانم چه رنگی را برای آن زندگی ایده آل تصور کنم. به گمانم رنگ های رنگین کمان می توانند بخشی از آن رنگ ها را بسازند!

× من زندگی امروزم را خاکستری می بینم!! درست هم رنگ دلم...

× امشب دلم عجیب بغض دارد! کاش میشد پرواز کرد به دوردست ها ! من این دنیا را دوست ندارم! با آن غریبه ام ، آدم هایش برایم بوی غربت می دهند... این جا آدم ها برایم عجیبند یا شاید هم حرف های دل من عجیب است. هر چه هست هیچ کس آنها را نمی فهمد یا شاید هم می فهمند و نمی خواهند بفهمند! سینه ام مالامال درد است . همه کس دارم اما هیچ کس را ندارم!

× ای کاش ....

پاسخ:

سلام به شما. به نظرم رنگ خدا بهترین رنگ برای زندگی هست هر چند گاه سفید، گاه سرخ، گاه سبز، گاه بی رنگ اما همیشه یک رنگ ... اما خاکستری هرگز چون مرا به کوچه ای میبرد که غم دارد ... آن چه آن جا بین آتش بود و دود - آیه های آخر والفجر بود ...
واقعا هم صحبتی که ابدی و رازدار و همه جا با آدم باشه حتی لحظه سپردن دنیا به اهلش، بهترین هم صحبت هست یکی که خوب گوش بده و بهتر از اون پاسخ ... حتما دم درب خانه دوستی این جمله را خوانده ایم: اشهد انک تسمع کلامی و ترد سلامی...

پاسخ ف از مشهد:
با سلام. ممنون بابت نظرتون و وقتی که گذاشتید.

و بابت راهنمایی های ارزنده تون
همینطوره . بهترین هم صحبت خداست...
کاش همیشه یادم بمونه و در لحظات سخت هم...
راجع به بدست آوردن شادی واقعی هم ...

شادی واقعی کجاست؟

ف از مشهد:

کاش راجع به بدست آوردن شادی واقعی هم ...

پاسخ:

     سلام مجدد. یک باوری تو ذهن بیشتر مردم هست که بدون شادی نمیشه زندگی کرد. حرف اول اینه که مگه شادی چیه که همه طالبشند؟ یعنی خنده رو بودن یا دلخوش بودن؟ اگه اولی هست که میدونید همیشه نمیشه ولی اگر دومی هست میدونیم که میشه با چشم پر از اشک هم دلشاد بود مثل اون لحظه ای که مادر پسر شهیدش رو به بغل میکشه و به سینه اش فشار میده و اشک شوق میریزه که خدا هدیه اش رو قبول کرد. حقیقت اینه که هیچ حسی در زندگی بالاتر و ارزشمند تر و لذت بخش تر از آرامش نیست حتی بهترین لذات دنیوی، که تکراری میشن و کسل کننده.

     رمز آرامش در اتصال با خداست یعنی کافیه یاد خدا رو تو زندگیمون بیاریم و نگهداریم. چون آرامش یک چشمه بیشتر نداره و آن هم از قله های تقوای الهی میجوشه و بس. و نکته آخر اینجاست که خنده یک صفت بد داره که خلافش تو گریه است اونم غفلت زا بودنه. هیچ کس هیچ وقت در حالت خنده یاد خدا و قبر و قیامتش نیست شاید به همین خاطر هست که روایت میفرماید: خنده زیاد موجب سختی قلب میشه یا  در جای دیگه میفرماید: قهقهه زدن از شیطان است به خلاف اشک که غفلت زداست و دل رو رقیق میکنه. پس شادی واقعی در اینه که بدونی از پس بندگی خداوند متعال در حد توانمون بر بیاییم و منتظر پاداش شادی بخشش باشیم که ان شا الله در دنیا رضایت امام زمان علیه السلام و در آخرت همسایگی دیوار به دیوار حضرت زهراء سلام الله علیها باشد.

پاسخ ف از مشهد:
سلام.
انشاء الله...
تشکر فراوان بابت این پاسخ...